Blog Antoniusza

Znany amerykański doradca inwestycyjny siedział na przybrzeżnej skałce w małej meksykańskiej wiosce, gdy do brzegu przybiła skromna łódka z rybakiem. W łódce leżało kilka wielkich tuńczyków. Amerykanin, podziwiając ryby, spytał Meksykanina:

- Jak długo je łowileś?

- Tylko kilka chwil.

- Dlaczego nie łowiłeś dłużej - złapałbyś więcej ryb?

- Te, które mam całkiem wystarczą na potrzeby mojej rodziny.

Amerykanin pytał dalej:

- Na co więc poświęcasz resztę czasu?

- Śpię długo, trochę połowię, pobawię się z dziećmi, spędzę sjestę z moją żoną, wieczorem wyskoczę do wioski, gdzie siorbię wino i gram na gitarze z moimi amigos - pędzę wypełnione zajęciami i szczęśliwe życie.

Amerykanin zaśmiał się ironicznie i rzekł:

- Jestem absolwentem Harvardu i mogę ci pomóc. Powinieneś spędzać więcej czasu na łowieniu, wtedy będziesz mógł kupić większą łódź, dzięki niej będziesz łowił więcej i będziesz mógł kupić kilka łodzi. W końcu dorobisz się całej flotylli. Zamiast sprzedawać ryby za bezcen hurtownikowi, będziesz mógł je dostarczać bezpośrednio do sklepów, potem założysz własną sieć sklepów. Będziesz kontrolował połowy, przetwórstwo i dystrybucję. Będziesz mógł opuścić tę malą wioskę i przeprowadzić się do Mexico City, później Los Angeles, a nawet do Nowego Jorku, skąd będziesz zarządzał swoim wciąż rosnącym biznesem.

Meksykanski rybak przerwał:

- Jak długo to wszystko będzie trwało?

- 15, może 20 lat.

- I co wtedy?

Amerykanin uśmiechnął się i stwierdził:

- Wtedy stanie się to, co najprzyjemniejsze. W odpowiednim momencie będziesz mógł sprzedać swoją firmę na giełdzie i stać się strasznie bogatym, zarobisz wiele milionów.

- Milionów? I co dalej?

- Wtedy będziesz mógł iść na emeryturę, przeprowadzić się do małej wioski na meksykańskim wybrzeżu, spać długo, trochę łowić, bawić się z dziećmi, spędzać sjestę ze swoją żoną, wieczorem wyskoczyć do wioski, gdzie będziesz siorbał wino i grał na gitarze ze swoimi amigos...

(znana przypowieść o szukaniu szczęścia tam gdzie się nie powinno)

Morał nasuwa się sam, szczególnie w dzisiejszym czasie gdy usiłują nam wmówić że jeden pomarańczowy facet prowadzi interesy by zadbać o amerykanów i o nas …

05-02-2025 r Julio

Odszedłeś na odległość tęsknoty
I choć to nadal daleko,
Rozdzwoniły się dzwoneczki złote
Mojej duszy.

Podejdź na odległość uśmiechu
I choć to jeszcze daleko,
Powierzę cichnącemu echu
Mój szept.

Przybliż się na odległość spojrzenia
I choć to już bliżej,
Blask oczu ukrywam w cieniu
Moich rzęs.

Podszedłeś na odległość oddechu,
Tak blisko, że cała drżę,
Czekam, aż podejdziesz bez pośpiechu
Jeszcze bliżej.

Jesteś na odległość pocałunku,
Stoisz obok, przytulasz
Twój zapach rozpala jak łyk trunku,
Podsyca pragnienie.

W lawinie pocałunków zatracona,
Jak wosk świecy mięknę.
Płonę i spalam się nieświadoma,
że jestem snem.

01-03-2025 r. Amber N.

Zimowy poranek mrozem mnie obudził
Promieniami słońca w okno zaglądał
Godzina ósma czas wyjść do ludzi
By w sacrum człek się nie zaplątał

W puchowym odzieniu i czapie zimowej
Po śniegu spod butów skrzypiącym
Podążam drogą ku przygodzie nowej
Bez rozumu lecz z sercem gorącym

Być może za rogiem, na końcu ulicy
Gdzie lampy światłem padają na drogę
Wraz ze mną ruszają szczęśliwcy
Po swoją miłosną przygodę

Zmarznięta jak bryła lodu
Z mroźną łzą na policzku
Przechodzę obok białego ogrodu
I widzę coś na ogrodowym stoliczku

Nie wiem czy jawa to czy sen
Nie dowierzam oczom zapłakanym
Powoli wstaje nowy dzień
A ja widzę zabawkę, albo jej cień

Maleńkie serce z cienia sopli ułożone
Misternie pokryte kryształkami szronu
A w środku twarz miłości zbliżonej
Do obrazu stworzonego po kryjomu.

27-02-2025 r. Kobieta

Kiedyś przy ognisku nad jeziorem
Zapytałaś mnie - w co wierzysz ?
Tym gwiazdom nie wierze bo świecą
Światłem odbitym sprzed tysięcy wieków
Nie wierze w miłość spełnioną i lekką
Jak Twoja sukienka tamtego lata
Nie wierzę w Twój smutek
Bo go tak naprawdę nie zaznałaś
Nie wierzę w smaki cukierków dzieciństwa
Bo nigdy już ich nie zakosztuje….

Ale w co wierzysz ?!

Wierzę w kłamstwa gdy unosisz brwi
I w te bezsenne paskudne noce wierze
Gdy mi się nie śnią nawet cienie
Wierzę w rzeczy prawdziwe i nieprawdziwe,
Wierzę w fałsz i małe kłamstewka
I w ten deszczowy dzień wierzę
Kiedy oddałem ci swoje marzenia
Wierzę w intensywność pocałunków
Takich jak ten przed chwilą…..

25-02-2025 r. Julio

Zabrał ją, na spacer weszli do jaskini,
Oparła się i skalę, uda jej rozchylił,
Wsunął palec w jej usta, jęknęła
Cichutko, wody zapragnęła.

Wsunął głębiej, poczuła gorąc i pragnienie,
Dał klapsa, poczuła na swym ciele drżenie.
Obrócił ja do siebie przycisnął z impetem,
Aż poczuła że zmienia się w rzekę.

I poczuła jak pęka ta skala na dwoje,
I poczuła jak duszy otworzył sekwoje,
Zapragnęła tej chwili, i momentu bliskości,
Zapragnęła czułości , zapragnęła miłości.

Zrozumiała słów wagę, szepty wody i ognia,
Bo Jej dusza i umysł całą Jej mu w pelni oddał,
I poczuła swą cenność, zrozumiała to wszystko
Gdy poczuła dogłębnie tą tajemnic bliskość.

Chciała więcej doświadczyć, taka była spragniona,
Tak gorąca jak ogień o spojrzeniu anioła,
Tak pragnęła tej chwili, że swe oczy zamknęła,
I poczuła pod stopą jak drży z szczęścia ziemia.

24-02-2025 r Caesar