Blog Antoniusza

Ostatnio gdy cisza przychodzi z wczesna nocą, zastanawiam się nad istotą czasu i przemijania. Powtarzająca się ceremonia zdarzeń które wracają jako swoiste de javi ludzkiego żywota . Nie są takie same, każda jest obarczona skazą lustrzanego odbicia . Czasem kwiaty w wazonie są niebieskie a wódka ma metaliczny smak. Nie widzę już twoich oczu , mogę jedynie czytać z maleńkiej mapy dłoni którą muskasz drobne kamyki koloru kości słoniowej i brązu na jednej z naszych plaż…

Przeszłość stała się mym chlebem powszednim , którym karmię się codziennie. Stała się moim swoistym katharsis ,pozostałością mnie samego, iluzorycznym bytem w matni wspomnień.

Wszystko to sprawia że zupełnie zapomniałem o przyszłości. Chciałbym opowiedzieć Ci o podróży ,pokazać mapę portowego miasteczka . Poranną mgłę która błąka się wśród kutrów i refleksów wschodzącego słońca. Śniadego Sergio z tawerny, jego gitarę i dziewczynę którą poraniła miłość. Chciałbym pokazać Ci coś nierealnego pomiędzy tym co się zdarzyło a co się zdarzy ,pokazać tego co rysuje linie czasu i umieszcza na nich to co niezapomniane. Może spotkam tam załzawione szczęście i uśmiechniętą śmierć…

Leoś 22-10-2023 r.

Pierwszy anioł miłości

Prawdziwa twarz anioła to to że jest miłość
Strumykami nadchodzi śpiewający dzień
Tańczące gracje rozchylają uda upojnych nocy
Niekończąca droga w gąszczu pieszczot...

 Drugi anioł przeznaczenia 

Prawdziwa twarz anioła to to że jest zdrada
Zamęt , tortura i album niechcianych zdjęć
Ciągle podróżująca maszyna zapomnienia
W ciemnych zaułkach przelotnych spotkań...

Trzeci anioł jesienny

Prawdziwa twarz anioła to to że jest jesień
Ogrody kwiatów i liście układają przestrzeń
Drgają barwy przemijania złotym welonem
Niosąc pełne kosze spóźnionych pragnień…

Anioły stworzyła Czarna Euphoria , której dziękuje za inspirację tego wpisu.

Leoś 17-10-2023 rok

Metafizyczna kochanko z czatowej magii
Obojętna na lubieżne podszepty erosa
Znowu czytasz o obietnicach rozkoszy
Złudna metreso , iluzoryczna obłudnico
Nieskończenie długie preludium ekstazy
Zabrałaś mnie w chaotyczną podróż
Do ogrodów Mojry w zmysłowe manowce
Bez orgazmu pośród sztucznych kwiatów
Pielęgnowałem wyobrażenia o Tobie
Wsiąkając w soczystą strefę zmysłów
I pogubiłem się w labiryncie tantry
W nieznośnej dychotomii czy metafizyka
Ma coś wspólnego z oksytocyną ?.....

Leoś 15-10-2023 rok

Mogę pisać wiersze najsmutniejsze tej nocy.

Pisać na przykład: "Noc jest gwiaździsta
I drżą sine gwiazdy w oddali".

Nocny wiatr krąży w niebiosach i śpiewa.

Mogę pisać wiersze najsmutniejsze tej nocy.
Kochałem ją i czasami ona też mnie kochała.

W takie noce jak ta miałem ją w ramionach.
Całowałem ją tylekroć pod niebem nieskończonym.

Kochała mnie, czasami ja też ją kochałem.
Jakże nie kochać było uporczywych jej oczu?

Mogę pisać wiersze najsmutniejsze tej nocy.
Myśleć, że jej nie ma. Smucić się, że ją straciłem.

Słuchać nocy ogromnej, bez niej jeszcze ogromniejszej.
I wiersz na serce spada jak rosa na łąki.

Cóż, kiedy miłość moja nie mogła jej zatrzymać.
Noc jest gwiaździsta, a jej nie ma przy mnie.

To wszystko. Gdzieś daleko ktoś śpiewa. Gdzieś daleko.
Moja dusza nie chce się pogodzić z tym, że ją straciłem.

Jakby przybliżyć ją chciały, szukają jej moje oczy.
Moje serce jej szuka, a jej nie ma przy mnie.

Ta sama noc jak dawniej bieli te same drzewa.
My, tamci z dawna, nie jesteśmy ci sami.

Już jej nie kocham, z pewnością, lecz jakże ją kochałem.
Mój głos szukał wiatru, aby jej słuchu dotknąć.

Z innym. Będzie z innym. Jak przed moimi pocałunkami.
Jej głos, jej ciało pełne światła. Jej oczy bezgraniczne.

Już jej nie kocham, z pewnością, ale chyba ją kocham.
Tak krótka jest miłość, a tak rozległe zapominanie.

Ze w takie noce jak ta miałem ją w ramionach.
Moja dusza nie chce się pogodzić z tym, że ją straciłem.

Chociaż to byłby ostatni ból, jaki mi sprawia,
I ostatnie wiersze, jakie piszę dla niej.

 Pablo Neruda

 Leoś    14-10-2023 rok

Nie bardzo jorgam (nie kumam czaczy),
po co ta szlampa na czacie partaczy?!
Karpia strzeliłem – taka dolina!
To dla Was trole tylko malyna!
Yeee…!;)

Tu wyczesane teksty i style!
U mnie total zmuła - lipne freestyle.
Tu ostra sieka, jazda fajowa!
U mnie klima mega-big-plastikowa.
Yeee…!;)

Tu trzeba huszyć, jarać i hetać!
Tam z beki Leosia będą się brechtać.
U mnie jóźwa od zlewy pęka,
Taka lipa co post, to płacz i stęka.
Yeee…!;)

Ośka polfana – yoł! Wypas city!
Wiocha Leosia same zdarte płyty.
I tylko obciach, chłam – podwójna garda
Wy top-namber łan, u mnie syf i pogarda

Taka nawijka jest cool-czatowa,
trendy, fleszi – no, odjazdowa!
I taką gadką kopsnę życzonka!
Czego nie umie, żadna polfanka.
Yeee…! ;)

Udanej impry – do końca roku.
Krejzi owieczek i byków u boku.
Spox kambeków z różnych zakątków,
I zaczajenia rypcenia wątków*
Yee…..!!!! Yee..!!! Yeee !!!! ;)))

Leos 10-10-2023 r.