ZAKAPIORSKA BALLADA

Wśród ciszy bieszczadzkich lasów,

Gdzie zaczyna się wolny świat

Żyje samotnie Zakapior –Mnich

Biesa i Czada brat

W Bieszczadach dźwiga z mozołem

Swój los na życia dnie

Przyjaciel Leśnych Ludzi

W przeklętym życiowym śnie

Zakapior to życie zranione

I wiatr i wolna dusza

Bieszczadzki bólu znak

Co nas do życia zmusza

Zakapior to cicha duma

I prości Ludzie z Mgły

To życie wśród bukowych dymów

Wśród koni i leśnych pni

Zakapior to Boguś Sikorka

I Rados koło Niego

Józek co kocha konie

I Jędrek z Kulasznego

Zakapior to Majster Bieda

I „Jurek Dwa Tysięcy”

Taki Ktoś ,kto rzeźbi w drzewie

Bieszczadzki żywot nędzny

Zakapior to wędrowanie

Legenda ciemnej nocy

To kowboj na Połoninie

Co wojnę z wódką toczy

Zakapior to życie przeklęte

I kac znad pustej michy

To Barak na Krecowie

I grób cmentarny lichy

Zakapior to życie zranione

I wiatr i wolna dusza

Bieszczadzki bólu znak

Codziennie w świat wyrusza

Zakapior to cicha duma

I prości „Ludzie z Mgły”

To z pieśni parę rymów

I płacz i pot i łzy...

Leoś  13-05-2021 r.