PRZYSTANEK BIESZCZADY - SIEKIEREZADA

Uwielbiam jazdę  motorkiem  po bieszczadzkich drogach i bezdrożach. Wybieram szlaki mało uczęszczane na wpół dzikie leśne drogi . Raz w roku objeżdżam dużą i małą pętlę bieszczadzką  moim chopperkiem . Odwiedzam starych znajomych i miejsca do których czuję duży sentyment. Nieraz ta wyprawa trwa tydzień . Zatrzymuję się w dziwnych miejscach – raz śpię w dworku , następnej nocy  w lesie. Jeżdżę konno , piję gorzałę z kumplami u których staję na popas.

  Dziś postój w Cisnej. I moja ukochana Siekerezada

Siekierezada to miejsce kultowe . Świątynia czartów ,biesów ,dusiołków ,zakapiorów , bieszczadników , autochtonów , zwykłych turystów oraz  kurw i sukinsynów z całego świata którzy zostawili cząstkę siebie w tym przybytku.  Zasiadam za stołem z wbitymi weń dwoma siekierami .Zewsząd wpatrują się we mnie diabły , dusiołki , wiedźmy i frasobliwe Jezuski zaklęte w drewniane figurki . Rzeźbione naprędce, z flaszką bimbru na pniu . Toporne i surowe  maszkarony w demonicznych pozach . Chociaż straszą wydają się być w gruncie rzeczy dobroduszne i swojskie. Te bardziej wygładzone, prowadzone subtelniej , wydaja się być bardziej zmanierowane i złośliwe. Przy kuflu zimnego piwa robisz swoisty rachunek ze swego żywota a szyderczy chichot i wykrzywione mordy biesów uświadamiają  Ci twą marność . Nawet anioł ukryty za galeryjką  przykłada palec do rubinowych ust – silencium sacrum . Bo tu anioły  wespół  z diabłami żyją w demonicznej symbiozie ,zawieszeni pomiędzy piekłem a niebem, między bytem a niebytem ,zupełnie jak losy twardych bieszczadzkich ludzi

Leoś  17-02-2021