Uwaga!



Powyższa strona może zawierać treści erotyczne, wulgarne lub obraźliwe, przeznaczone wyłącznie dla osób pełnoletnich.

Czy jesteś osobą pełnoletnią i chcesz świadomie i dobrowolnie zapoznać się z treścią powyższej strony?




    Nie     - wybór tej opcji spowoduje opuszczenie strony.

Tak, ale chcę otrzymywać ostrzeżenia - wybór tej opcji spowoduje przejście do strony i kolejne ostrzeżenia w wypadku podobnych stron.

Tak, ale nie chcę otrzymywać ostrzeżeń - wybór tej opcji spowoduje zapamiętanie Twojej zgody dla innych stron i nie będziesz otrzymywać tego ostrzeżenia.

caesar 
lut 03 2025

Piramidy Caesara


Komentarze: 1

 

 

kobieta

 

 

6.ODSŁONA PIRAMIDY

 

 

Ciszą śmierci tak przejęci i niewolą przerażeni, poszukajmy chwili w sobie, bo nie wiemy czego chcemy, wolę własną wypełniając szybujemy tak po niebie, jedna chwila jest dla chwili, nie istnieje w niej cierpienie, zapatrzeni zanudzeni w swych zmartwieniach zagubieni, gwiazd byśmy dotykać chcieli, lecz nie wiedząc nic o ziemi, czarnym pyłem obsypani, mgłą staczamy swoje bitwy, popadamy w nową skrajność, ręce złożyć do modlitwy, mrokiem ciała w doskonałość, zawiedzeni własną zgubą, wrota śmierci są otwarte one nas mamią swą obłudą, tak bez ciała i bez ducha, tak w rozmyśle bez rozmysłu, chcemy chociaż się na chwilę w jakąś małą dziurkę wcisnąć, ta kobieta z szat obdarta, szuka doznań jej nieznanych, bo co tak naprawdę warta świat na łokciach podpierany, świat iluzji tajemnicy, wszystko łatwe do odkrycia, ale jedna rzecz potrzebna siłą do dalszego życia, kiedy siły już brakuje, kiedy chęci już się nie ma, nawet by kryształem było niebo, nie umiemy kochać nieba. Zapatrzeni we wariactwa światła co nas przenikają, wszystko umie nas przerażać, co raduje to za mało, dzień czy noc ma swoje prawa, każda studnia kiedyś pusta, to odsłona przedostatnia, kto w tej studni spojrzy lustra, dojrzy albo nie zobaczy, nie zrozumie i nie pojmie, bo nie można pojąć czegoś czego ludzka dłoń nie dotknie, sztuką nie jest dotykanie, słuchać nie należy wszystko, człowiek umie tracić wtedy gdy coś dobre jest za blisko, sztuką pojąc niepojęte, w odmęt umieć się pogrążyć, trudno się zaczyna wszystko ale za to łatwo kończy, pogrążeni w nienawiści, pogrążeni w swoich sprawach, nie umiemy cenić duszy, za nic obce mamy ciała, filozofią która prosta, nie umiemy sobie radzić i najprostszym sprawom sprostać, zagubieni w swoich myślach czasem będąc skołowani, zajmujemy się zgłębianiem sami w sobie oszukani, chwilą która nas w ferworze uwieść umie oczarować, nawet to stracić umiemy nie próbując jej zachować, to nie ciemność wszak nas łudzi nie świat gwiazdy oczarują, poszukując nowych ludzi, w ich iluzjach się gubimy, bo to co nas dziś otacza niepojęte niedostępne, czasem jednak taka chwila ukazuje nam się pięknem...

 

 

03-02-2025 r. Caesar

 

 

 

 

 

percepcja_
03 lutego 2025, 22:22
"człowiek umie tracić wtedy gdy coś dobre jest za blisko" - wyrwę z kontekstu i zabiorę:). Bardzo to wymowne.

Dodaj komentarz