KRONOPIE - KACIANY I UJA

Widziałem ich zawsze razem. Wiejskie niebieskie ptaki komuny . Czasem wynajmowali się do drobnych prac polowych u bogatszych gospodarzy . Po wypłacie byli wolni. Lubili siadać na trawie ogrodu  Pani Emilii, która nieopodal prowadziła sklep spożywczy. Jako chłopiec byłem posyłany po chleb do tegoż sklepu. Wracając z wielkim okrągłym bochnem chleba ,starą  ścieżką  przez tzw. małą stronę ,często ich tam spotykałem. Siadałem wtedy po turecku z chlebem między kolanami i skubałem ośródkę ,jednocześnie słuchając i obserwując ich z zaciekawieniem.

Wydawali mi się wtedy nierealni i egzotyczni niczym  bohaterowie pirackich opowieści. Pili wino patykiem pisane i palili Sporty , czasem po wypłacie Klubowe .  Rozmawiali o wojnie , koniach i wiejskich  kobietach.  Pikantne historie zabarwione seksem  w przaśnej swojskiej oprawie.  W miarę picia uciekali w surrealistyczne marzenia o czarownej krainie gdzieś hen daleko na zachodzie gdzie  nie trzeba pracować i wina jest do woli ,które do czyściutkich szklanek nalewają chętne półnagie kobiety.

Potem  zniknęli tak samo szybko jak się pojawili. Nigdy już ich nie widziałem chociaż dobrze pamiętam zarówno ich, jak i obolały tyłek za zjedzone ośródki chleba.

Leoś  19-05-2021